.
“ฉันเขียนมา ก็เพื่อต้องการจะระบายอารมณ์บางอย่าง ที่ไม่อยากจะเล่าให้ใครฟัง ก็ขอเป็นเขียนแทนก็แล้วกัน ขอบคุณที่มีเนื้อที่กระดาษให้ฉันได้ขีดเขียน ระบายความรู้สึก ฉันเพิ่งเรียนจบ กศน. ในระดับมัธยมปลายไม่นานด้วยวัย 17 ปี นิสัยของฉันเป็นคนชอบเที่ยว รักสนุก เสเพล ชอบไปเที่ยวกับเพื่อนฝูง จนกลายเป็นเด็กใจแตก
 
ฉันอาศัยอยู่กับแม่ ส่วนพ่อของฉันไม่มี ในบ้านของฉันนอกจากแม่แล้วยังมีป้าอยู่ด้วย ป้าเป็นคนคอยอุปการะเลี้ยงดูฉันมายิ่งกว่าแม่ของฉันเสียอีก ป้าและแม่เอง ก็ให้ความรัก ความอบอุ่นแก่ฉันตลอดมา ฉันอยากได้อะไร ก็ซื้อหามาให้ทุกอย่าง แต่ฉันเองกลับทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา ฉันช่วยป้าขายของ ได้เงินอาทิตย์ละ 900 บาท เป็นส่วนที่ป้าแบ่งให้เป็นรายได้ของฉัน แต่เงินที่ได้มาทั้งหมด ฉันไม่เคยเก็บมันอยู่มือเลย เพราะฉันได้มาจะเอาไปใช้จ่ายในการเที่ยวเตร่จนหมด จนกระทั่งฉันได้มาพบกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนของฉันแนะนำให้รู้จัก ต่อมาฉันกับเขาก็สนิทสนมกันมากขึ้นทุกวัน เขาอายุน้อยกว่าฉัน 1 ปี ยังเรียนหนังสืออยู่
 
จากความสนิทสนม และความใกล้ชิดทำให้ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาแน่นแฟ้นผูกพัน ฉันเองก็รู้สึกรักเขามาก และฉันก็รู้สึกว่า เขาเองก็รักฉันมากเหมือนกัน ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาดำเนินไปด้วยดีจนครบเดือนที่ 5 ฉันเริ่มมีอาการเวียนศรีษะ คลื่นไส้ ไม่ค่อยแข็งแรง หุ่นของฉันเริ่มอวบอ้วนขึ้นมาผิดสังเกต ฉันเองไม่คิดอะไร เพียงคิดว่าฉันคงพักผ่อนนอนน้อย เลยทำให้มีอาการแบบนี้ ชะล่าใจปล่อยเวลาผ่านไปได้ประมาณ 1 อาทิตย์ อาการของฉันยังเหมือนเดิม จนแม่ของฉันสงสัยว่าฉันจะท้องหรือเปล่า เลยพาฉันไปให้หมอตรวจ ก็พบว่าฉันท้อง 2 เดือน ฉันได้ปรึกษากับทางญาติฝ่ายแฟน แต่เขาก็บอกว่าเขาไม่พร้อม บอกว่าแฟนของฉันยังเป็นนักเรียนอยู่ หนำซ้ำ ฉันยังโดนญาติของแฟนตอกหน้ากลับมาด้วยคำพูดที่หาว่าฉันทำไม ไม่เป็นฝ่ายคุมบ้าง ฉันก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ได้แต่เงียบ และเสียใจมาก แม่ของฉันก็พยายามอยู่ใกล้คอยปลอบใจฉัน คงจะกลัวว่าฉันจะคิดมาก และคิดสั้น
 
แม่ของฉันไปโต้ญาติฝ่ายแฟนว่า ถ้าต้องการให้ฉันเอาเด็กออก ก็ต้องจ่ายเงินค่าเสียหายมา แต่ก็ต้องผิดหวังกลับมา แม่บอกให้ฉันอดทน ฉันเป็นลูกที่เลวอย่างนี้ ความจริงแล้ว แม่น่าจะด่าว่าฉันให้หนัก แต่ไม่เลย ท่านกลับไม่เป็นอย่างนั้น แม่เข้าใจฉัน ฉันกลายเป็นลูกบาป ทำให้แม่ทุกข์ใจ ต้องเดือดร้อนถึงเพียงนี้ แม่บอกฉันว่า ถ้าจำเป็นจะต้องเอาเด็กออกก็จะต้องทำใจ แม่พูดปลอบใจไม่ให้ฉันกลัว บอกฉันว่าจะเจ็บแป๊บเดียว...
 
ก้าวแรกที่ฉันเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ ที่เรียกว่า ‘สถานที่ทำแท้ง’ หมอให้ยาฉันกินก่อน คงจะเป็นยาแก้ปวด ไม่มียาชาให้ แล้วพนักงานก็บอกให้ฉันเปลี่ยนผ้าถุง แล้วก็ก้าวขึ้นเตียงที่เขาเรียกว่า‘ ขาหยั่ง ’ ภายใน 1 นาทีที่หมอรักษาอยู่ ฉันเจ็บปวดทรมานมาก มันนานเหมือนสัก 5 นาที เมื่อเสร็จ ฉันลงจากเตียง เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ฉันอยากให้ผู้ชายรู้จริงๆ ว่าสิ่งที่ทำให้เกิดมา มันทำให้ผู้หญิงเจ็บปวดทรมานปางตาย อยากให้ผู้ชายมารับความเจ็บปวดอย่างฉันบ้าง ฉันจะจดจำเหตุการณ์นี้ไปจนชั่วชีวิตว่า ครั้งหนึ่งฉันเคยทำบาปยิ่งใหญ่ จากการชอบเที่ยว รักอิสระ แล้วต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า เจ็บปวดทั้งกายและใจ เป็นคนบาปหนัก ฉันขอเป็นลูกที่ดีของแม่ เชื่อฟังแม่ เพราะวันที่ฉันทุกข์แสนสาหัส ก็มีแม่คนเดียวที่เคียงข้างฉัน ”
จาก..เด็กหลงผิด

 

 

คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย ท่านยังนอนหลับดีอยู่หรือ ? คุณๆ ที่คิดจะเป็นพ่อคน แม่คน คุณเตรียมทำใจในเรื่องนี้แล้วหรือยัง ?
โอ...กามน่ากลัวเกินไป กามน่าขยะแขยงเกินไป
โอ...เมถุนน่ากลัวเกินไป เมถุนน่าขยะแขยงเกินไป
“ ท่านผู้เจริญ...กามมีโทษ มีความร้ายกาจ ดุจหลุมถ่านเพลิง, ดุจคมดาบคมหอกที่ทิ่มแทง, ดุจหัวฝีที่ปวดทรมาน, ดุจเขียงที่ถูกสับถูกโขกตลอดเวลา ฯลฯ กามมีรสอร่อยน้อย แต่มีทุกข์มาก พระศาสดาทรงตรัสไว้ไม่มีผิด เรารู้เท่าทันแล้วแหละกาม เรารู้เท่าทันแล้วแหละเมถุน เราไม่ข้องอยู่กับเจ้า ไม่มีเพื่อนสอง จึงไม่ต้องเดือดร้อนเพราะเจ้า สบายดีหนอ ”

 

......พระเกษตร ปคุโณ






หน้าแรก I ประวัติหลวงพ่อเกษตร I วัดเขาหินเทิน I ธรรมะโดยหลวงพ่อเกษตร I กระดานกระทู้ธรรม l ติดต่อกับเรา
Copyright © 2003  Wat Khaohinturn All rights reserved
Designed & Managed by : flmonline.net