พระผู้มีพระภาคกัสสปะตรัสตอบด้วยคาถาว่า…

              " การฆ่าสัตว์ การทุบตี การตัด การจองจำ การลัก การพูดเท็จ การกระทำด้วยความโลภ การหลอกลวง การเรียนคัมภีร์ที่ไร้ประโยชน์ และการคบหาภรรยาผู้อื่นนี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

             " ชนเหล่าใดในโลกนี้ไม่สำรวมในกามทั้งหลาย ยินดีในรสทั้งหลายอันไม่สะอาด มีความเห็นว่าให้ทานแล้วไม่มีผล มีการงานไม่สม่ำเสมอ ดื้อด้าน นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

             " ชนเหล่าใดมีกิเลส หยาบช้า หน้าไหว้หลังหลอก ประทุษร้ายมิตร ไม่มีความกรุณา มีมานะจัด มีปรกติไม่ให้อะไรแก่ใครนี้เชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

              " ความโกรธ ความมัวเมา ความตั้งตนไว้ผิด มายา ริษยา ความยกตน ความถือตัว ความดูหมิ่นและการคบอสัตบุรุษนี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

              " การประพฤติลามก กู้หนี้มาแล้วไม่ใช้ พูดเสียดสี พูดเท็จ เป็นคนเทียม เป็นคนทราม หยาบช้า นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

              " การไม่สำรวมในสัตว์ทั้งหลายและชักชวนให้ผู้อี่นเบียดเบียน ทุศีล ร้ายกาจ หยาบคาย ไม่เอื้อเฟื้อ นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลp"

              " สัตว์เหล่าใดมีความกำหนัดแรงกล้า โกรธเคือง ประกอบอกุศลเป็นนิตย์ ตายไปแล้วย่อมเข้าถึงที่มืด มีหัวลงตกไปสู่นรก นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย"

              " การไม่กินปลาและเนื้อ การเปลือยกาย การโกนศีรษะโล้น การเกล้าชฎา การคลุกฝุ่นธุลี การห่มหนังสือพร้อมทั้งเล็บ การบำเรอไฟ การทรมานตนให้เศร้าหมอง การสวดมนต์ การเซ่นสรวง การบูชายัญ ย่อมไม่ยังสัตว์ผู้ยังสงสัยให้บริสุทธิ์ได้"

              " ส่วนผู้ใดคุ้มครองอินทรีย์ทั้ง ๖ รู้แจ้งอินทรีย์แล้วตั้งอยู่ในธรรมเป็นตรง อ่อนโยน ตัดเครื่องผูกเสียได้ ละทุกข์ได้ทั้งหมดไม่ติดอยู่ในสิ่งที่เห็นแล้วฟังแล้ว ผู้นั้นเป็นนักปราชญ์ไม่มีกลิ่นดิบไม่มีตัณหาและทิฏฐิ ตามรู้ได้ยาก"

               พระผู้มีพระภาคตรัสบอกดังนี้ ติสสดาบสผู้ถึงฝั่งแห่งมนต์ได้ฟังบทสุภาษิตอันไม่มีกลิ่นดิบ เป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ทั้งปวงของพระพุทธเจ้าแล้วมีใจนอบน้อมถวายบังคมพระบาทของตถาคตทูลขอบรรชาในที่นั้นแล