เพราะตัณหา (ความอยาก) และอุปทาน(ความยึดถือ)

เพราะกรรม(การกระทำ)ในกาลก่อนของผู้นั้น คือถ้าทำกรรมที่เป็นกุศลก็ได้เกิดในฐานะที่ดี ถ้าทำกรรมที่เป็นอกุศลก็ได้เกิดในฐานะที่ไม่ดี

เกิดมาแล้วก็แก่และตาย แล้วก็เวียนเกิด เวียนตาย ต่อไปอีกเรื่อยๆ

ไม่มีกำหนด

วงจรนี้สามารถจบและหยุดได้

ถ้าผู้นั้นเห็นโทษของการเวียนเกิด เวียนตาย เหนื่อยหน่ายกับการเวียนเกิด เวียนตาย เห็นโทษในโลก เบื่อหน่ายในโลก เกิดความดำริที่จะพ้นไปเสีย แล้วละตัณหา ละอุปทาน

จะละได้ด้วยการทำอวิชชาให้สิ้นไป ทำปัญญาให้เกิด

โดยศึกษาหลักคำสอนของพระอริยะเจ้า แล้วปฏิบัติตามอริยะมรรคมีองค์ ๘

ถ้าเช่นนั้นก็ปฏิบัติเพียง ๓ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา